Vervolg van Stories – Monkey Bars
Monkey Bars
Ik woon met mijn lief naast een speeltuin, een vereniging waar kinderen met basisschool leeftijd tegen betaling kunnen spelen. Er zijn een heel aantal speeltoestellen die regelmatig worden onderhouden of vervangen.
Twee jaar geleden werd er een apparaat neergezet wat een soort ‘monkey bars’ heeft. Dus kinderen hangen aan hun armen en vanaf hun voeten tot de grond is denk ik een meter hoog. Als je zelf maar 1,30 meter bent (of vaak nog kleiner) is dat een behoorlijke hoogte (zeg ik als volwassen man). Niet elk kind gaat er aan hangen, sommigen kijken de kat uit de boom en sommigen durven niet. Maar waarom durven die kinderen nou niet? Wat zijn de belemmeringen om dit toch te doen. Ze hebben genoeg kracht, zijn net zo lang als diegenen die het wel doen en fysiek dus in orde. Er is dus iets anders wat hen tegen blijft houden. Ik zie vaak vanuit onze tuin mooie voorbeelden van ouders en hun kinderen. Je ziet dan vaak de projectie van angst van de ouders op kinderen. Met ouders erbij gedragen kinderen zich natuurlijk sowieso anders. Ze kijken naar de reactie van hun ouders en bepalen daarmee hoe ze zelf reageren.
Vanmorgen donderde een binkie van een jaar of 3 uit een touwbrug. Hij viel tenminste zijn eigen lengte naar beneden. Mijn eerste reactie was om te kijken of er een volwassene was in de speeltuin die het had gezien. Ik kon me echter nog net inhouden en heb bestudeerd wat het mannetje zelf deed. Hij keek in eerste instantie verbaasd om zich heen, ging staan, voelde eens aan zijn kont (waarmee hij de grond als eerste raakte) en klom weer op het speeltoestel met een vastberaden blik om de touwbrug wederom te bewandelen.
Op de een of andere manier was er voor hem dus geen aanleiding om zijn eerste reactie te wijzigen. Externe prikkels maakten niet dat hij ging huilen van de schrik of in paniek raakte. Gelukkig had hij blijkbaar ook niks, anders was het natuurlijk voor mij ook een reden geweest om over het hek te springen en hem te helpen.
Als je nou de twee anekdotes over de monkey bars en de touwbrug combineert kom je tot de kern. Blijkbaar zijn er momenten dat de omgeving bepalend is hoe je reageert. Niet alleen op het moment zelf maar zeker ook op latere momenten wanneer een vergelijkbare situatie zich voordoet. Je gedrag is dus niet meer puur maar laat zich leiden door externe factoren.
Als ondernemer kom je ook situaties waar dit van toepassing is. Je hebt mensen om je heen die je lief zijn en die je ook adviseren. Mensen die je vertrouwd die je helpen en naar je luisteren als dat nodig is. Je partner, vrienden, kinderen of zelfs collega-ondernemers. Veel ondernemers zijn daarnaast ook nog eens lid van allerlei verenigingen waar ze ook andere ondernemers treffen.
Ik coach en begeleid veel ondernemers en leiders. Of het nou om een grote divisie of afdeling bij een bank gaat, een eenmanszaak of een VOF met personeel; je ziet dat leiders inhouden op het moment dat ze keuzes moeten maken. Dat is een begrijpelijk maar toch ook wonderlijk fenomeen. In de loop van de tijd zie je veel ondernemers in patronen kruipen. Patronen met hun omgeving waarin ze dan veiligheid vinden.
Alsof je de monkey bars gaat doen terwijl je vader eronder loopt om je op te vangen. Heel tegennatuurlijk eigenlijk als je bedenkt dat de meeste ondernemers nou juist (gele) drijfveren hebben om zelf de zaken te doen zoals ze zelf het voor ogen hadden, zoekende naar vrijheid en onafhankelijkheid als een binkie op een touwbrug. Het is ook heel natuurlijk om eerst om je heen te kijken, te vragen aan anderen en bevestiging te zoeken. Het is heel natuurlijk om op een kruispunt rechtdoor te gaan. Maar ik verwonder me er over….. Ik denk dan aan dat binkie dat van de touwbrug donderde, snel om zich heen keek en zijn pad vervolgde.
In de praktijk spreek ik veel ondernemers die de grip op hun eigen zaak nog niet hebben gevonden. Hardwerkende mensen met passie voor hun product en klanten die het overzicht zoeken omdat ze het idee hebben dat ze er meer uit kunnen halen. En vaak komen we samen tot de conclusie dat een frisse blik nodig is om weer eens echte keuzes te maken, keuzes die ze op de businessclub soms niet begrijpen, die accountants en familie de wenkbrauwen doen fronzen. Ik help ze zelf hun eigen koers weer te vinden of uit te werken en dit te vertalen in de volgende stap. Vaak lopen ze de eerste keer mijn kantoor uit met besluiten waar ze al lang over uit waren maar in plaats van het besluit te nemen op zoek gingen naar bevestiging.
Eindelijk weer zelf de monkey bars doen en misschien zelfs de touwbrug.
Victor de Bruijn (www.vicstory.nl) coacht teams (2 tot 200 personen) en leiders. Tientallen jaren ervaring als leider, coach en ondernemer maar vooral als mens zijn de bagage om zich te verwonderen over wat hij waarneemt. In de loop van de jaren brengt zijn reis om zichzelf te leren kennen met zich mee dat hij scherper verwoordt wat hij waarneemt. En hiermee helpt hij teams en leiders hun eigen koers te ontwikkelen.
